یکی از مشکلات نگران کننده تولید کنندگان آبزیان افزایش دئوکسی نیوالنول در خوراک ابزیان است. پرورش آبزیان، بر خلاف صید ماهیگیری، در چند دهه گذشته پایدار مانده است. این صنعت به رشد خود ادامه می دهد و به افزایش عرضه مواد غذایی برای مصرف انسان کمک می کند و در سال 2016 به تولید جهانی 80 میلیون تن (Mt) رسید. صنعت پرورش آبزیان برای حفظ رشد خود به شدت به منابع خوراک تجاری وابسته است.
نرخ گنجانپش منابع پروتئین و چربی دریایی محدود و گران‌قیمت که به‌طور سنتی استفاده می‌شود از ماهی‌های صید شده وحشی (یعنی پودر ماهی و روغن ماهی) در رژیم غذایی گونه‌های ماهی پرورش‌یافته همچنان رو به کاهش است. و این صنعت در حال حاضر به سمت مواد خام مبتنی بر محصول سوق داده است تا تقاضای فزاینده برای آبزیان را برآورده کند.
ماهی ها به چندین ماده خام با دقت انتخاب شده نیاز دارند تا رژیم غذایی سالمی برای آن ها فراهم کند، اما پروتئین های مبتنی بر ماهی ضروری نیستند. صنعت این را تشخیص داده است و در حال حاضر غذای ماهی های زیادی با 0% مواد پروتئینی مبتنی بر ماهی و میانگین صنعت (FIFO Factor) وجود دارد. مواد تشکیل دهنده خوراک گیاهی به طور فزاینده ای جایگزین اجزای مبتنی بر دریایی می شود، و بنابراین، سطح درک بهتر از کیفیت تغذیه ای مواد خام مشتق شده از منابع گیاهی به طور فزاینده ای برای آبزیان حیاتی می شود.
علاوه بر این، گنجاندن بیشتر منابع گیاهی ارزان‌تر ممکن است باعث ایجاد یک سری عوامل ضد تغذیه (مانند مهارکننده‌های پروتئاز، فیتات‌ها، ساپونین‌ها، گلوکوزینولات‌ها، تانن‌ها، پلی‌ساکاریدهای غیرنشاسته‌ای) و/یا افزایش وقوع مایکوتوکسین‌ها در خوراک ماهی شود. عواملی که ممکن است بر کیفیت و ایمنی آبزیان تأثیر بگذارد.
آرین صبا به عنوان کارخانه تجهیزات خوراک آبزیان به شما این هشدار را می دهیم که استفاده از خوراکی که با دستگاه های صنعتی و مدرن تولید می شوند هم بر سلامت آبریان و هم بر کیفیت محصولات تاثیر دوچندانی دارد.
مایکوتوکسین ها و دئوکسی نیوالنول در خوراک آبزیان
مایکوتوکسین ها قارچ هایی هستند که می توانند در طول رشد، برداشت، پردازش یا ذخیره سازی روی محصولات رشد کنند. رشد این قارچ ها وابسته به آب و هوا است و بیشتر در مناطق گرمسیری دیده می شود. در این آب و هوا، قارچ ها ترکیبات شیمیایی معروف به مایکوتوکسین ها را تولید می کنند و می توانند تأثیر بیشتری بر سلامت حیوانات داشته باشند.
پرورش ماهی یک صنعت متنوع است و هر گونه آبزی حساسیت های متفاوتی نسبت به اثرات مایکوتوکسین ها دارد. اینها می توانند باعث کاهش عملکرد شوند – کاهش رشد و افزایش ضریب تبدیل خوراک (FCR) – و افزایش حساسیت به بیماری و نرخ مرگ و میر را منجر شوند. از آنجایی که این مسائل را می توان به نگرانی های دیگر نسبت داد، خطر اغلب در پرورش آبزیان نادیده گرفته و دست کم گرفته می شود.
مایکوتوکسین ها عمدتاً در مواد غذایی گیاهی شناسایی می شوند که به راحتی در ذرت، گندم و کنجاله سویا وجود دارند. به طور فزاینده ای، وقوع مایکوتوکسین ها در آبزیان گزارش شده است. بیش از 50 نوع مختلف مایکوتوکسین وجود دارد، اما رایج ترین و رایج ترین آنها دئوکسی نیوالنول (DON) است.
اثرات دئوکسی نیوالنول بر سلامت و رشد گونه های ماهی پرورشی
تجمع DON در ماهی می تواند مضر باشد و بر عملکرد آنها تأثیر بگذارد. از نظر وقوع و سمیت، دئوکسی نیوالنول (DON) به عنوان پرخطرترین مایکوتوکسین در آبزیان شناخته شده است. اثرات آن عبارتند از:
1. واکنش تنش ریبوتوکسیک: DON به ریبوزوم‌ها متصل می‌شود و “واکنش تنش ریبوتوکسیک” را القا می‌کند که پروتئین کینازهای فعال شده با میتوژن (MAPKs) را فعال می‌کند.
2. تنش اکسیداتیو: DON با آسیب رساندن به عملکرد میتوکندری، یا از طریق انتشار بیش از حد رادیکال‌های آزاد – از جمله گونه‌های فعال اکسیژن (ROS)، که پراکسیداسیون لیپیدی را القا می‌کنند – یا با کاهش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی، باعث تنش اکسیداتیو در سلول‌ها می‌شود.
3. تأثیرگذاری بر سلول های اپیتلیال در دستگاه گوارش: عمدتاً سلول های در حال تکثیر سریع با گردش پروتئین بالا، مانند سلول های ایمنی، سلول های کبدی و سلول های اپیتلیال دستگاه گوارش، تحت تأثیر DON قرار می گیرند.
4. کاهش نرخ رشد: در جیره ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس، 3.7 میلی گرم بر کیلوگرم DON منجر به کاهش 20 درصدی در مصرف خوراک، افزایش 18 درصدی در FCR و کاهش 31 درصدی در نرخ رشد ویژه شد. در میگوی سفید، سطوح DON 0.5 و 1.0 ppm در جیره به طور قابل توجهی وزن بدن و سرعت رشد را کاهش داد، در حالی که FCR و بقا تحت تاثیر قرار نگرفت.
5. کاهش پاسخ سیستم ایمنی: مایکوتوکسین ها با تأثیر بر روده، اندام و سیستم ایمنی عملکرد مطلوب حیوانات را مختل می کنند. اینها به نوبه خود تأثیر منفی بر عملکرد و سودآوری کلی دارند.
6. کاهش مصرف خوراک: طبق مطالعه ای که انجام شد (1983) نشان داد که قزل آلای رنگین کمان دارای طعم تند برای DON است. با افزایش غلظت DON از 1-13 پی پی ام جیره، مصرف خوراک آنها کاهش یافت که منجر به کاهش رشد و راندمان خوراک شد.
تأثیرات بر عوامل بسیاری از جمله کمیت، سطح تغذیه، مدت قرار گرفتن در معرض و گونه های آبزی متفاوت خواهد بود. یک متاآنالیز اخیر (2021) خطر DON در مصرف خوراک و عملکرد رشد را برجسته می کند. به موازات آن، داده ها برای تعیین کمیت خطر قرار گرفتن در معرض در ماهی جمع آوری شد. میزان تأثیر DON بر مصرف خوراک و عملکرد رشد با استفاده از یک رویکرد فرا تحلیلی ارزیابی شد.
پس از تکمیل این متاآنالیز کامل از تحقیقات و داده های آزمایشی موجود برای گونه های آبزی پروری. به این نتیجه رسیدند که توصیه فعلی برای حد DON در جیره غذایی ماهی بسیار زیاد است و به منظور حفاظت از رفاه ماهی و حفظ مزیت اقتصادی نیاز به بازنگری دارد.
پیشگیری از مایکوتوکسین در پرورش آبزیان
حفظ یک سیستم مدیریت خوب به کنترل خطر مایکوتوکسین کمک می کند. با این حال، برخی از مایکوتوکسین ها، حتی پس از پردازش اکستروژن در دمای بالا، پایدار می مانند. به همین دلیل، باید اقدامات بیشتری برای کاهش خطر انجام شود. ابزارهای مدیریت مایکوتوکسین به کشاورزان و تولیدکنندگان خوراک کمک می‌کنند تا خطر کل مایکوتوکسین خود را شناسایی کنند.
ارزیابی خطرات مرتبط با مایکوتوکسین ها بر عملکرد حیوانات و خسارات مالی می تواند سریعتر از همیشه باشد. به همین دلیل بهتر است برای پیشگیری از مایکوتوکسین در پرورش آبزیان در تولید خوراک آبزیان خود دقت کنید. بهتر است این خوراک را از کارخانه هایی تهیه کنید که از وسایل روز دنیا مانند کاندیشنرهای آبزیان استفاده می کنند. برای بهبود کیفیت محصولات خود حتما حتما در انتخاب کارخانه تولیدکننده غذای آبزیان خود تحقیق کنید. آرین صبا به عنوان کارخانه تجهیزات خوراک آبزیان به شما این هشدار را می دهیم که استفاده از خوراکی که با دستگاه های صنعتی و مدرن تولید می شوند هم بر سلامت آبریان و هم بر کیفیت محصولات تاثیر دوچندانی دارد.
