از زمانی که مردم برای اولین بار پرورش ماهی را آغاز کردند، آبزی پروری جهانی راه درازی را پیموده است. در طول سال‌ها، ارتقای سیستم‌های مدیریتی و تجهیزات تغذیه آبزیان به این معنی است که اکنون می‌توانیم غذای بیشتری نسبت به قبل تولید کنیم. با این حال، با افزایش تقاضا برای ماهی های غذایی در کنار افزایش جمعیت جهانی، در آینده شاهد تغییرات بیشتری در این صنعت خواهیم بود. در اینجا برخی از پیشرفت‌های اصلی و فعلی که گام‌های بعدی میراث آبزی پروری را مشخص می‌کنند، آورده شده است.
افزایش کاربرد سیستم های آبزی پروری چرخشی (RAS)
سیستم های آبزی پروری چرخشی (RAS) موضوع جدیدی نیست. این روش کشاورزی از دهه 1980 وجود داشته است و سال ها به طور فشرده در صنعت ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس استفاده می شود. با این حال، مابقی صنعت آبزی پروری تقریبا 20 سال طول کشیده تا آن را بپذیرند.
دلایل مختلفی وجود دارد که چرا RAS آینده ی خوبی دارد، اما دلایل اصلی عبارتند از:
- پایداری
- بهره وری
برای راه اندازی یک RAS موفق، تغذیه آبزیان باید بهینه شود تا طعم پذیری افزایش یابد، آلودگی آب کاهش یابد و سیستم و ماهی بهترین عملکرد خود را داشته باشند. از آنجایی که تاسیسات RAS، عملیات زمینی به شمار می روند، فشار کمتری بر ذخایر حوضچه یا دریا وجود دارد. همچنین پیشرفت‌هایی برای بازیافت آب موجود در این تأسیسات صورت گرفته است که از تخلیه بیشتر منابع جلوگیری می‌کند.
پیشرفت‌های بیشتر در این زمینه شاهد توسعه سیستم‌های RAS برای میگو بوده است که با ایجاد محیط‌های کنترل‌شده‌تر و کاهش چالش‌های طولانی‌مدت محیطی، انقلابی در پرورش میگو ایجاد کرده است. علاوه بر این، ما شاهد تغییر قوانین دولتی و حرکت از پرورش در قفس به دلایل زیست محیطی، مانند حفظ کیفیت آب شیرین و حفاظت از جمعیت ماهیان وحشی، از جمله گیاهان و حیوانات آبزی هستیم. این به معنای آینده ای بسیار قوی برای RAS دارد.
حذف پودر ماهی و روغن ماهی از تغذیه آبزیان
غذا، اساسا، انرژی و مواد مغذی را برای حمایت از رشد هر گونه فراهم می کند، اما ماهی هیچ ترجیحی در مورد چگونگی تامین انرژی و مواد مغذی ندارد. درصد پودر ماهی در جیره های آبزی از سال 2000 به طور قابل توجهی کاهش یافته است و حذف پودر ماهی و روغن ماهی برای بسیاری از گونه های ماهی چندان دور نیست. پروتئین‌های گیاهی و سایر مواد می‌توانند جایگزین پودر ماهی در غذای ماهی شوند. با این حال، آنها عمدتاً توسط مسائل مربوط به قابلیت هضم کم محدود می شوند. فرمولاسیون باید بسیار قابل هضم باشد و هر عنصر باید ارزش و غنی‌سازی را به رژیم غذایی اضافه کند تا بر عملکرد تأثیر بگذارد. استفاده از آنزیم‌های موجود در آکوافید می‌تواند به ماهی و میگو کمک کند تا غذا را بهتر هضم کند تا از سیستم گوارشی سالم حمایت کند و به افزایش کارایی هزینه کمک کند.
انتخاب تغذیه مناسب برای مزرعه به این معنی است که به طور بالقوه می توانید:
- از تغذیه کمتری استفاده کنید
- تولید را بهبود بخشید
- خروجی بهتری داشته باشید
- اثرات زیست محیطی را کاهش دهید
متأسفانه، هنگام افزایش مقدار مواد خام گیاهی در مزارع آبزی پروری، خطری پنهان وجود دارد. آلودگی مایکوتوکسین به عنوان یک دشمن خاموش برای تولیدکنندگان شناخته می شود زیرا تشخیص آن به وضوح دشوار است. مصرف طولانی مدت تغذیه با سطوح کم/حاد یا زیاد می تواند دلیلی برای رشد ضعیف و مرگ و میرهای غیر قابل توضیح در مزارع پرورش ماهی باشد. مدیریت صحیح در تمام نقاط تولید مربوطه در مدیریت این تهدید بسیار مهم است. مکمل های تغذیه همچنین می توانند به خنثی کردن اثرات مایکوتوکسین ها در دستگاه گوارش و جلوگیری از جذب آنها توسط بدن کمک کنند.
علاوه بر این، لجستیک با سرعت هشدار دهنده ای در حال افزایش است. این امر فرصتی را برای بهبود شیوه های پایدار و کاهش وابستگی به واردات فراهم می کند. تیم کیفیت در آرین صبا بر روی تامین ماشین آلات خوراک دام و طیور و آبزیان با کیفیت محلی و تطبیق فرمولاسیون برای مطابقت با این شرایط و ارائه بیشترین سود به ماهی تمرکز کرده است.
پیشرفت در فرمولاسیون تغذیه آبزیان
تولید خوراک باید برای تولیدکننده کارآمد و مقرون به صرفه باشد. برای تولید خوراکی که بتواند سطح انرژی مطلوبی را برای ماهی فراهم کند، درک پارامترهای قابلیت هضم هر ماده خام بسیار مهم است.
انرژی ناخالص کل انرژی موجود در خوراک دام است. هنگامی که حیوان غذا را هضم می کند، از انرژی قابل هضم استفاده می کند. انرژی بیشتر به دلیل فرآیندهای متابولیک از دست می رود و آنچه باقی می ماند تبدیل به انرژی خالص می شود.
ماهی می تواند از انرژی خالص برای رشد و حفظ وضعیت سلامت خود استفاده کند. ریزمغذی ها کلیدی برای به حداکثر رساندن این رشد هستند، اما کارایی آنها می تواند متفاوت باشد. تحقیقات اخیر نشان داده است که تلفات انرژی متابولیک می تواند از 30 تا 40٪ متغیر باشد، اگر خوراک به درستی فرموله نشود، بر رشد ماهی تأثیر می گذارد. مقایسه انرژی خالص انواع مختلف خوراک و همچنین در نظر گرفتن خوش طعم بودن و پایداری، می تواند به تولیدکنندگان در انتخاب بهترین تغذیه آبزیان برای عملکرد کمک کند.
موفقیت در صنعت آبزی پروری
دستیابی به وضعیت مطلوب سلامت در ماهیان یکی از اهداف اصلی آبزی پروران است. بیماری و/یا کاهش قابل توجه رشد هزینه ها را برای تولیدکننده افزایش می دهد. وضعیت نامناسب سلامتی می تواند یکی از بزرگترین ضررها در صنعت پرورش ماهی باشد.
در آرین صبا، ما معتقدیم که تولید تغذیه آبزیان با تجهیزات مدرن و استاندارد عامل موفقیت در این صنعت است. کارخانه تولید غذای آبزیان می تواند حداکثر مواد مغذی را تولید کند. برای مثال شما با خرید کاندیشنرهای آبزیان می توانید سلامت و عملکرد تغذیه ماهی و میگو را تضمین کنید. حیوانات در محیط های پرورشی نیز به مواد مغذی ضروری برای برآوردن نیازهای تغذیه ای خود نیاز دارند. پوست، روده و آبشش ماهی، نقاط اولیه تعامل با عوامل محیطی خارجی هستند که می توانند بر سلامت آن تأثیر بگذارند. این اندام ها باید از داخل و خارج محافظت شوند.
هرچه حیوان قوی‌تر باشد، آسیب‌پذیری کمتری در برابر استرس در طول چرخه تولید خواهد داشت و بالاترین سطح کارایی را تضمین می‌کند.
عوامل استرس بالقوه ای که باید به آنها توجه کرد عبارتند از:
- سختی های تولید
- سن
- کیفیت تغذیه آبزیان
- درجه حرارت
- شوری
- pH
هر یک از اینها می تواند باعث عدم تعادل در روده شود و منجر به افزایش حساسیت به بیماری شود. اثرات نامطلوب بعدی بر نرخ رشد و ایمنی می تواند اثرات مالی منفی داشته باشد. حفاظت از سلامت آنها بیشترین سود را برای کشاورز خواهد داشت.
پایداری
تامین امنیت غذایی برای نسل های آینده نیازمند مدیریت دقیق محیط کنونی ما است. آبزی پروری پایدار راه حل شما خواهد بود. تا سال 2030، 60 درصد غذای ماهی از آبزی پروری تامین خواهد شد. محیط زیست باید در هر جنبه ای از تولید در نظر گرفته شود. اگر ما واقعاً نیازهای ماهی را درک کنیم، ریزمغذی‌های مختلف لازم را کمی کنیم و ترکیب مدفوع را تجزیه و تحلیل کنیم، می‌توانیم نحوه بهبود کیفیت آب را بهتر درک کنیم.
کیفیت پایین آب منجر به اثرات زیست‌محیطی و خسارات اقتصادی می‌شود که می‌توان با انتخاب دقیق مجموعه‌ای متعادل از مکمل‌ها که از سیستم فرهنگ و محیط‌های سالم برای آینده حمایت می‌کنند، جلوگیری کرد. محیط‌های RAS و حرکت از ترکیبات مبتنی بر دریایی، همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت، تأثیرات مثبتی بر جای گذاشته است و همه اینها دسترسی به منابع پروتئین دریایی پایدار را برای نسل‌های آینده فراهم می‌کند.
